Zbliża się Wigilia, a wtedy podobno zwierzęta mówią ludzkim głosem. Ja staram się mówić po ludzku o IT, więc po części to się zgrywa. Tym razem opowiem o XML, ponieważ często mnie różne osoby o niego pytają i mimo podeszłego wieku jest nadal świetnym narzędziem.

Czym zatem jest XML? To uniwersalny język znaczników, który służy do reprezentowania różnych danych w strukturalizowany sposób. Czyli w skrócie: służy do przenoszenia danych, w sposób poukładany i bardzo prosty, ponieważ jest to po prostu ciąg znaków.

Temat jest bardzo obszerny, ponieważ sam XML ma bardzo dużo możliwości. Na szczęście tylko podstawowe informacje wystarczą do pracy z nim. Na początku może wydać się straszny, sam się od niego długo wzbraniałem. W końcu zacząłem korzystać. Okazał się miły, przyjemny i wbrew pozorom niezbyt trudny.

Zacznijmy od początku. W XML przechowujemy wszystko w znacznikach, więc jest bardzo podobny do HTML. Różnica polega na tym, że korzystamy z własnych znaczników, a nie z góry zdefiniowanych.

<imię>Anna</imię>

W taki sposób przechowujemy informację o imieniu oraz wartość.

Możemy przechować więcej danych:

<imię>Anna</imię>
<nazwisko>Kowalska</nazwisko>
<wiek>Kobiet o wiek się nie pyta</wiek>

Teraz mamy szczegółową informację o osobie. Nie mamy natomiast informacji o tym, że jest to osoba.

Wystarczy całość włożyć w znacznik <osoba>:

<osoba>
	<imię>Anna</imię>
	<nazwisko>Kowalska</nazwisko>
	<wiek>Kobiet o wiek się nie pyta</wiek>
</osoba>

No i już po sprawie. Wiemy, że przechowujemy informację o osobie i ma ona kilka parametrów. Teraz przydałoby się podać kilka osób.

Piszemy zatem kolejne elementy pod sobą:

<osoba>
	<imię>Anna</imię>
	<nazwisko>Kowalska</nazwisko>
	<wiek>Kobiet o wiek się nie pyta</wiek>
</osoba>
<osoba>
	<imię>Jan</imię>
	<nazwisko>Nowak</nazwisko>
	<wiek>33</wiek>
</osoba>
<osoba>
	<imię>Stefan</imię>
	<nazwisko>Stefanowski</nazwisko>
	<wiek>41</wiek>
</osoba>

To, co widzimy powyżej, jeszcze nie jest poprawnym dokumentem XML. Najważniejsze jest to, że może być tylko jeden główny znacznik i dopiero w nim dodajemy kolejne elementy.

<osoby>
	<osoba>
		…
	</osoba>
	<osoba>
		…
	</osoba>
	<osoba>
		…
	</osoba>
</osoby>

Brakuje już tylko nagłówka.

Na samej górze dodajemy wpis:

<?xml version=”1.0” standalone=”yes”?>

Teraz wystarczy zapisać to do pliku z rozszerzeniem „.xml”. W taki sposób zapisaliśmy zbiór danych za pomocą XMLa. Co nam to daje? Bardzo dużo systemów ma wbudowaną obsługę tych dokumentów. Większość silników SQL jako jeden z typów danych udostępnia właśnie XML oraz udostępniają możliwość łatwego przekonwertowania wyniku zapytania na dokument XML. Sporo języków programowania udostępnia biblioteki do obsługi dokumentów XML oraz możliwość serializacji obiektów.

To udowadnia, że XML jest powszechnym standardem. Chyba najważniejszym wykorzystaniem tego są aplikacje rozproszone. Niezależnie od języka, w jakim napisane są aplikacje, mogą się one komunikować, przesyłając między sobą dokumenty XML. Później są parsowane na obiekty specyficzne dla danego języka i aplikacji. Szerzej opowiem o tym w kolejnych wpisach. 😉

Dołącz do newslettera już dziś!
Zero spamu - tylko wartościowe treści!
Musisz już lecieć?
Zostaw swój adres e-mail i dołącz do BEZPŁATNYCH WEBINARÓW dotyczących SQLa!
  • „Jak uczyć się SQLa?” – 4 października
  • „SQL dla testerów” – 12 października