Ucząc się SQLa bardzo często musiałem przekopywać otchłań internetów w poszukiwaniu informacji. Często były one rozbudowane. Traciłem więc sporo czasu na przypomnienie sobie słowa kluczowego lub innego elementu języka SQL. Postanowiłem ułatwić Wam naukę zbierając wszystkie najważniejsze rzeczy,  jakie wykorzystuje się na co dzień podczas nauki i w pracy. Oto dawka konkretnej wiedzy – SQL w pigułce!

 

Wersja PDF do pobrania tutaj:

 

Typy danych

  • BIGINT – reprezentuje liczby całkowite z zakresu od -9 223 372 036 854 775 808 do 9 223 372 036 854 775 807
  • INT – reprezentuje liczby całkowite z zakresu od 2 147 483 648 do 2 147 483 647
  • DECIMAL – reprezentuje liczby o określonej skali i precyzji -1038 + 1 do 1038 – 1
  • DATETIME – reprezentuje datę i czas DATE reprezentuje datę z dokładnością do jednego dnia
  • TIME – reprezentuje czas  i pozwala określić jego dokładność (maksymalna dokładność to 100 nanosekund)
  • CHAR – reprezentuje ciąg znaków o określonej długości
  • NCHAR – reprezentuje ciąg znaków o określonej długości zapisanej w postaci Unicode
  • VARCHAR – reprezentuje ciąg znaków o zmiennej długości
  • NVARCHAR – reprezentuje ciąg znaków o zmiennej długości zapisanej w postaci Unicode

Kolejność wykonywania zapytania

FROM, JOIN -> WHERE -> GROUP BY -> HAVING -> SELECT -> ORDER BY -> TOP

Modyfikowanie danych

Wiersze w tabeli możemy dodawać za pomocą instrukcji INSERT:

INSERT INTO nazwa_tabeli [(kolumna1, kolumna2, …)  
VALUES (wartość1, wartość2, …)

Wstawiane dane muszą uwzględniać ograniczenia nałożone na tabelę.

Instrukcja DELETE usuwa wybrane wiersze tabeli.

DELETE FROM nazwa_tabeli [WHERE warunki]

Próba usunięcia wierszy, które są powiązane z wierszami w innych tabelach, może skończyć się niepowodzeniem. W takim przypadku należy usunąć najpierw odpowiednie wiersze z powiązanych tabel.

Za pomocą instrukcji UPDATE możemy aktualizować istniejące dane.

UPDATE nazwa_tabeli SET kolumna1 = wartość1, kolumna2 = wartość2, … 
[WHERE warunki]

Pobieranie danych

Instrukcja SELECT służy do pobierania danych z bazy.

SELECT [ALL | DISTINCT] [TOP n [PERCENT]]
  • ALL – (wartość domyślna) oznacza, że zostaną zwrócone wszystkie wybrane wiersze,
  • DISTINCT – oznacza, że z wyniku zostaną usunięte duplikaty wybranych wierszy,
  • TOP – oznacza, że zostanie zwrócona tylko określona ilość wierszy,
  • PERCENT – pozwala na względne określenie liczby zwracanych wierszy. Jeżeli użyto znacznika PERCENT, wartość n musi należeć do zakresu <0, 100>.

Klauzula FROM określa, z których obiektów będą pobierane dane źródłowe.

Klauzula WHERE określa, które wiersze zostaną zwrócone przez zapytanie (filtrowanie).

Wybieranie danych na podstawie warunków różnego rodzaju

Język SQL nie nakłada żadnych ograniczeń na liczbę argumentów wyszukiwania wymienionych w klauzuli WHERE.

Operatory porównania – jeżeli chcemy sprawdzić, czy wartość zapisana w tabeli odpowiada wartości warunków wyszukiwania. Dostępne operatory porównania:  =, !=, <, <=, >, >=

Operator LIKE – jeżeli chcemy sprawdzić zgodność tekstu z podanym wzorcem. Operator LIKE dopuszcza stosowanie następujących symboli:

  • % – odpowiada dowolnemu ciągowi znaków o długości równej 0 lub większej,
  • _ – odpowiada dowolnemu pojedynczemu znakowi,
  • [] – odpowiada pojedynczemu znakowi z określonego zbioru lub zakresu,
  • [^] – odpowiada pojedynczemu znakowi nienależącego do określanego zbioru lub zakresu.

Operatory logicznych – jeżeli chcemy połączyć kilka warunków wyszukiwania:

  • AND – koniunkcja. Warunek jest spełniony, jeśli wszystkie warunki są spełnione,
  • OR – alternatywa. Warunek jest spełniony, jeśli choć jeden z warunków jest spełniony,
  • NOT – zaprzeczenie. Zamienia wynik warunku na odwrotny.

Operator BETWEEN – jeżeli chcemy sprawdzić, czy wartość zapisana w tabeli należy (lub nie) do określonego przedziału zamkniętego.

Operator IN – jeżeli chcemy sprawdzić, czy wartość zapisana w tabeli należy do określonego zbioru.

Operator IS NULL – jeżeli chcemy sprawdzić, czy wartość zapisana w tabeli jest wartością nieokreśloną.

Łączenie zbiorów danych

W klauzuli FROM możemy odwołać się do dowolnej liczby obiektów – tabel, widoków, funkcji tabelarycznych czy wyników podzapytań. Z reguły łączy się obiekty na podstawie wartości wspólnego atrybutu, na przykład wartość pary klucz podstawowy – klucz obcy.

  • CROSS JOIN określa, że wynik będzie obliczony jako iloczyn kartezjański.
  • INNER JOIN określa, że wynik będzie obliczony jako złączenie naturalne złączonych tabel. Wynikiem złączenia naturalnego są tylko te wiersze, dla których w użytych do powiązania kolumnach zapisane były te same wartości.

SQL w pigułce - inner join

  • LEFT OUTER JOIN określa, że wynik będzie zawierał wszystkie wiersze z lewej tabeli, a z prawej tabeli wyłącznie te wiersze, dla których w użytych do powiązania kolumnach zapisane były te same wartości.

SQL w pigułce - left join

  • RIGHT OUTER JOIN określa, że wynik będzie zawierał wszystkie wiersze z prawej tabeli, a z lewej tabeli wyłącznie te wiersze, dla których w użytych do powiązania kolumnach zapisane były te same wartości.
  • FULL OUTER JOIN określa, że wynik będzie zawierał wszystkie wiersze z obu złączonych tabel.

SQL w pigułce - full outer join

Klucze

Primary key definiuje klucz główny tabeli. Tabela może mieć tylko jeden klucz główny, ale w jego skład może wchodzić wiele kolumn.

Własności klucza głównego:
1 obowiązkowy – kolumny nie mogą zawierać wartości NULL,
2 unikalny – wartość nie może się powtarzać,
3 minimalny – będzie składał się z minimalnej ilości kolumn.

Foreign key w wyniku nadania klucza obcego ograniczamy listę dopuszczalnych dla kolumny wartości do wartości przechowywanych w powiązanej z nią kolumnie w innej tabeli. Dodatkowo w tabeli tej musi być utworzona odpowiednia kolumna (lub kolumny) tego samego rodzaju oraz musi być nałożone jedno z dwóch ograniczeń: PRIMARY KEY lub UNIQUE.

Klauzula GROUP BY

Określa grupy wierszy, dla których będą obliczane wyniki funkcji grupujących. Na liście argumentów klauzuli GROUP BY muszą znaleźć się wszystkie wyrażenia niebędące wynikiem funkcji grupującej wymienione w poleceniu SELECT.

Klauzula HAVING

Określa warunki filtrowania dla grup lub funkcji grupujących. W klauzuli HAVING można wykorzystać wszystkie typy warunków z klauzuli WHERE.

Funkcje agregujące:

  • COUNT() – funkcja zwraca liczbę wystąpień wartości wyrażeń różnych od NULL,
  • SUM() – funkcja zwraca sumę wszystkich argumentów wywołania. W przeciwieństwie do funkcji COUNT, która działa dla wszystkich typów danych, funkcja SUM działa tylko dla argumentów liczbowych,
  • AVG() – funkcja zwraca wartość średnią przekazanych argumentów. Argumentami funkcji AVG muszą być dane liczbowe,
  • MIN() i MAX() – funkcja MIN służy do znajdowania wartości najmniejszej w zbiorze wartości, a funkcja MAX największej. Obie funkcje, podobnie jak funkcja COUNT, mogą być użyte do różnych typów danych.

Widoki

Widok to wirtualna tabela pobierająca dane z określonych tabel lub innych źródeł danych. Tabele bazowe muszą być wcześniej utworzone niż widok. Widok umożliwia jedynie odczyt danych oraz nie działa w nim ORDER BY (sortowanie danych).

CREATE VIEW nazwa_widoku
AS
Instrukcje

Za pomocą instrukcji ALTER VIEW możemy zmienić definicję widoku. Niepotrzebny widok usuwamy za pomocą instrukcji DROP VIEW.

Mam nadzieję, że tym wpisem choć trochę Wam pomogłem. Jeśli chcecie więcej tego typu tekstów – piszcie w komentarzach! 😉

Dołącz do newslettera już dziś!
Zero spamu - tylko wartościowe treści!
Musisz już lecieć?
Zostaw swój adres e-mail i dołącz do BEZPŁATNYCH WEBINARÓW dotyczących SQLa!
  • „Jak uczyć się SQLa?” – 4 października
  • „SQL dla testerów” – 12 października